Maandenlang hard gewerkt. Hard getraind.
Wekelijks:
- Een stevige powertraining: schema's van Floris Van Coppenolle
- Een polsstoktraining bij Elie Van Vlierberghe
- Twee loop/sprint/hordentrainingen bij Ilse Van Nerom
En tussenin een drie weken blessure (gekneusde hiel bij polsstok) doorsparteld met zwemmen, core stability, knocken ball en power.
En vandaag heb ik dus voor het eerst sinds Lyon het plezier en de passie teruggevonden in de sport... Het is niet altijd vanzelfsprekend.
De vier maal 120m voluit van vanavond bracht me tot, en over mijn limiet. Het ging hard, heel hard. Ik moest een vol uur bekomen; ik heb alles gegeven, tot het misselijke toe. Hartslag zwaar in het hoofd. Verzuring tot in het gezicht en letterlijk tot achter de oren. Dat aankunnen doet me zweven! Het is zuiver genieten.
Nu pas, na zo een training, kan ik vlot aanvaarden dat ik tot 'sportman van het jaar Oudenaarde' verkozen werd...
Sportpsychologie: da's een raar ding :-)
