En dat krijg je dus... filosofie en emotionaliteit bij...
WINST!!!
Man wat ben ik gelukkig bij deze overwinning op 80% van mijn kunnen. Troubles are futile.
:: eerste plaats
:: 4m94 ver
:: 36m29 speer
:: 24"80 200m
:: 24m18 discus
:: 5'30"97 1500m
Er bestaat zoiets als "masteratletiek" waar elkeen
van 35 of ouder zich kan meten met leeftijdsgenoten. Net als bij gewone
competitieatletiek wordt dit zeer ernstig genomen, en worden er indrukwekkende
resultaten neergezet. Maar er is één belangrijk verschil; éénmaal over de fysieke
top heen heeft een mens gelukkig de neiging heel wat meer te relativeren… En
net dat maakt dat mastergebeuren zo aangenaam.
"Dag Gerda, dag Luc, … Ha Jean Pierre…Hallo Kris…"
Elke deelnemer wordt de hand geschud (34 masters!) en er worden veel cynische grapjes
gemaakt over de laatste blessures, maar ook ernstige gesprekken gevoerd over de
kinderen, de afgelopen vakanties, enz. Het is een heel sociaal gebeuren dat gemixt
wordt met een dagje afzien op een vijfkamp. Met belangstelling worden in de
zijlijn bovendien de parallelle "jeugdwedstrijden" gevolgd, bejubeld, becommentarieerd, en soms wordt er zelfs getroost…
Een golf van ernst overspoelt plots de master-deelnemers bij
de start van hun eerste proef. De aanloop van het verspringen wordt uitgemeten,
er wordt geklaagd dat het zand te hard ligt, en… iedereen presteert vandaag
ondermaats! De eerste zure gezichten komen boven: slechts twee masters springen
voorbij de vijf meter… nooit meegemaakt. Normaal haalt er zelfs één of twee de
zes meter. Later blijkt die trend zich door te zetten bij bvb. de scholieren.
Deels gerustgesteld leggen we dus de oorzaak bij de echt wel hoge
ochtendtemperatuur en wispelturige wind (?), en gaan we verder naar het speerwerpen.
Traditioneel bieden er zich een aantal mindergetalenteerden aan
voor deze proef. De techniciteit wordt steevast onderschat en er wordt – vooral
bij de masters, ik geef het toe – soms gewoon gesukkeld. Ik zie dat speerwerpen
persoonlijk als een eerste kans om de tegenstand aan het twijfelen te brengen. En
je ziet dan ook de eerste gezichten verstarren… masters die aan het rekenen
gaan… Voor sommigen is een PR nu al – na de tweede proef - niet meer haalbaar,
anderen hebben nog hoop en worden wat feller.
Nog niemand is vermoeid, maar velen hebben schrik voor de
volgende proef: 200m sprint. Het lijkt een walk
in the park, maar het verschil tussen sprintspecialisten en de niet-specialisten
wordt met ouder worden alleen maar groter. En we spreken niet over hondersten
van seconden, maar van seconden! De hitte en tegenwind (>3m/s in de bocht)
maken het alleen maar erger. Ikzelf voelde me de afgelopen weken niet zo goed
(lees: slecht), maar hier hou ik meer dan stand! Na dit nummer ga ik voor het
eerst naar de tussenstand kijken en stel ik met genoegen vast dat ik meer dan
200 punten voor sta op de tweede. Het toepassen van de leeftijdscorrectie (hoe
ouder, hoe meer punten je voor een zelfde prestatie krijgt) maakt de schade
voor de tegenstanders nog groter.
De prestaties en vooral de felle zon maken dat de meesten
reeds echt afzien. De grapjes en levendige zijgesprekken zijn er nog steeds,
maar men wordt geconcentreerder. Met het discusnummer trekken velen hun mindere
sprintprestatie immers recht, en de enkele master-sprintspecialisten die er
zijn doen het op dit nummer meestal ronduit slecht. Ik heb het afgelopen jaar
hierop echt goed getraind, en ook de powertraining moet renderen. Helaas komt
het er op wedstrijd nog niet echt uit, maar ik ben standvastiger. De
tegenstanders weten dit (nog) niet… Ik doe mijn opwarming op een apart veldje
in de buurt… stiekem en zeer geconcentreerd. Ik gooi niet op mijn best in de
wedstrijd, maar goed genoeg voor zowaar een tweede plaats. Na vier proeven sta
ik 220 punten los van de tweede en 700 punten voor op een excellente 1.500m-loper.
Ik heb hierop specifiek getraind, maar mijn plan om 5min10
te lopen ligt na twee ronden volledig in duigen. Ik heb geen energie, ik kan
niet doorbijten, de wind en hitte doen de rest. De aanmoedigingen van Jennyfer,
Floris en Yelena doen deugd, maar ik kan niet. Ik eindig zesde in een
teleurstellende 5min30. Maar wel niet uitgeput of halfziek zoals op andere
vijfkampen, en dat heeft moed voor de toekomst. Op het Belgisch Kampioenschap
zal ik beter moeten presteren… Het uitlopen met de collega-atleten, het podium,
de cava, de hartelijke gelukwensen, etc. doen me gewoon deugd. In gedachten zit
ik al bij de training van morgenavond en maandag.
Ik schreef al meermaals "het
is niet makkelijk, echt niet makkelijk steeds maar door te gaan", maar... wedstrijden
en trainingen in die sfeer maken het zo aangenaam! Troubles are futile!
:: 4m94 ver:: 36m29 speer
:: 24"80 200m
:: 24m18 discus
:: 5'30"97 1500m
Geen opmerkingen:
Een reactie posten