:: wedstrijd gesimuleerd
Dat was eens iets anders! Goed geworpen en er zit vast nog meer in.
Het is vast een afwijking in de hersenen. Ergens een primitief gebiedje in het metencephalon dat naast honger, dorst en lust, bij mij ook het "speerwerpen" reguleert. Het is gewoon niet normaal, die hoeveelheid honger die ik heb naar nog meer training, nog meer werpen, ... Ik zou zowaar mijn gehele lichaam lam gooien om die speer te zien gaan.
Van zodra ik het koord van de grip van de speer in mijn vingers voel, begin ik inwendig te dansen. Lichte looppas en mijn blik in het ijle. Volledig gedachtenloos alle kracht naar één enkel punt... vanuit mijn kleine teen tot bovenop mijn hoofd gaat alle energie naar die afworp. Ik benijd diegenen die dubbel zo ver kunnen. Ik benijd ze niet omdat ze die dubbele afstand werpen, maar omdat ze er vast nog meer dan ik van kunnen genieten.
De gedachte alleen al aan zo één perfecte worp maakt me soms volkomen gek, maar tegelijk ook zen. Alle opgebouwde spanning klieft dan door de lucht en zweeft naar de grond, om dan met een zwiepslag zich diep in de grond te boren... Wauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten