Een paar anekdotes:
Af en toe laat ik me verleiden tot een 60m sprint indoor, want we hebben een clubrecord dat niet superscherp staat. En aldus had ik afgelopen winter vooral op mijn start behoorlijk wat bijgetraind om er op de indoorkampioenschappen écht te staan. Na een eerder teleurstellende wedstrijd ging ik toch even informeren naar mijn reactietijd. Deze bleek 472 duizendsten te zijn: de reactietijd van een zieke huisjesslak! Sindsdien weet ik dat ik me gemakkelijk kan “overconcentreren” en dat ontspannen of zelfs grappend aan de start verschijnen voor mij het beste werkt. Bovendien is er dus serieus ruimte voor verbetering.
Mijn mooiste sportmoment ooit had - tot voor kort - niks te maken met atletiek. Het was het (samen met mijn vrouwke) geslaagde voorklimmen van de klimroute “O’clock tick tock” op de Pucelles te Freyr. Maar afgelopen lente lag ik knock-out en misselijk door de zware inspanningen tijdens een sprintintervaltraining naast de piste uit te hijgen. Samen met mijn trainingsmaatje Anton heb ik bij de trainer gesmeekt om de laatste herhaling niet meer te moeten doen… Dat was ook een magisch moment! Hoe een mens kan genieten van zwaar trainen en afzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten