:: 60m horden 10"13 698ptn
:: ver 5m10 563ptn
:: kogel 7m97 460ptn
:: hoog 1m40 419ptn
:: 1000m 3'15"12 679ptn
Totaal: 2819 ptn
Derde plaats op BK is eigenlijk onverhoopt, want de blessuretoestanden en aanslepende verkoudheden maakten topprestaties onmogelijk. Vooral kogel en hoogspringen waren ontgoochelend. De andere prestaties waren gewoontjes, en kunnen een stuk beter. Aan de technische kant van de zaak is het simpel: ik moest tijd en ruimte gemaakt hebben om hoog en kogel opgefrist te hebben. En lichamelijk had ik regelmatig pijn. Had ik die twee manco's beter aangepakt, dan kon ik gaan voor winst. Dit zijn duidelijke leerpunten...
De wedstrijdpsychologie is een moeilijker en langer verhaal;
Ik was redelijk zelfzeker bij horden, maar niet opgepept. Dit blijft noodzakelijk bij sprintnummers. Ik slaag er voorlopig niet in om bij een eerste nummer van een meerkamp die vibe op te roepen. Ik ga hierop oefenen; 's ochtends knallen kan je trainen.
Bij verspringen slaag ik er zelden in hoogte te maken. Dit zou ik regelmatig over de middag kunnen inoefenen; met bvb. een driepas. Maar ook hier denk ik dat de psychologie, het geloof in eigen kunnen, niet te onderschatten is. Ik heb gewoon te weinig herhaling in de benen. Idem voor hoog en kogel. Herhaling, en niet noodzakelijk met focus op techniciteit of op prestatie. Neen, gewoon herhalen om vertrouwen te kweken. Het geloof is het halve werk.
Waar ik echt in vooruit ben gegaan, is de 1000m. Zelfs met lichte pijn en vermoeidheid loop ik zonder veel moeite drie rondes 400m 1'20". Een 1500m in 5' rond moet dus kunnen. Deze zomer zie ik me wel af en toe, twee of driemaal 800m lopen bij wijze van training. Verstandig doseren en op het eind door de spreekwoordelijke muur gaan, dat kan ik. Dat heb ik gevoeld en bewezen. Dit belangrijke geloof in mezelf heb ik vandaag voor het eerst op deze langere afstand gevonden, en dat... Dat is misschien wel de belangrijkste les...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten